Τώρα αν αυτό το λες άνθρωπο αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Ρατσισμός...αν κάτι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την κοινωνία σήμερα αυτή θα ήταν η λέξη! Φυλετικός ρατσισμός, θρησκευτικός ρατσισμός, σεξισμός και ομοφοβία έρχονται για να συνδέσουν τα κομμάτια μιας κοινωνίας που ρημάζει και βυθίζεται στο σκοτάδι! Καθημερινά γύρω μας βλέπουμε, ακούμε και αισθανόμαστε αυτή την τάση του ανθρώπου να διαχωρίζει τους ανθρώπους, να τους κατατάσσει σε ανώτερους και κατώτερους, σε ομαλούς και ανώμαλους. Φυσικά σε όλα αυτά τα φαινόμενα παθογένειας δεν θα μπορούσε να μην έχει συμβάλλει η άνοδος της ακροδεξιάς και η άνθιση φασιστικών ιδεών που δρουν καταλυτικά ενάντια στα δικαιώματα του ανθρώπου. "Άγριο έγκλημα συνέβη χθες βράδυ στην Αθήνα. Ο Πακιστανός δράστης ομολόγησε την αποτρόπαια πράξη του." Σας θυμίζει κάτι; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να αναφέρεται και να τονίζεται η προέλευση του δράστη, δημιουργώντας εκείνη την στιγμή ένα δίπολο ανάμεσα σε Έλληνες και αλλοδαπούς. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η προέλευση του δράστη παίζει καθοριστικό ρόλο στο συμβάν και πως εκείνη τη στιγμή υποσυνείδητα καλλιεργείται η εντύπωση πως όλοι οι Πακιστανοί είναι κακοί; Κι όμως συμβαίνει. Λαθρομετανάστες...θα στο χαλάσω λίγο δεν είναι λαθρομετανάστες είναι πρόσφυγες. Όχι δεν ήρθαν να σου πάρουν τις δουλειές, όχι δεν ήρθαν για να σε βιάσουν, να σε κλέψουν και να σε σκοτώσουν απλώς η βόμβα από το δικό σου αναπτυγμένο κόσμο έφτασε στην αυλή τους και δεν είχαν άλλη επιλογή. Όταν στοιβάζονταν στα καράβια από τα νησιά για τον Πειραιά, αλλού κάθονταν οι Έλληνες και αλλού οι πρόσφυγες...τελικά το Νόμπελ το πήραμε; Μου θυμίζει λίγο το Νόμπελ ειρήνης του Ομπάμα. Η Ελλάδα είναι μια βαθιά υποκριτική χώρα και η κοινωνία μας ρατσιστική και ψευτοφιλελεύθερη.

Θρησκευτικός ρατσισμός...το τρίπτυχο της ελληνικής κοινωνίας: "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια". Αυτό που με τρομάζει μόνο λίγο είναι ότι το ίδιο έλεγε και ένας δικτάτορας, ένας "ήρωας" του λαού μας που είπε το "ΟΧΙ". Στην Ελλάδα η θρησκεία παίζει καταλυτικό ρόλο και έχει επεμβατικό και απαγορευτικό χαρακτήρα σε κάθε έκφανση της ζωής του ανθρώπου. Θα μου πεις...αυτός δεν είναι ο ρόλος της; Ποίμνιο είμαστε και ποίμνιο θα παραμείνουμε αυτό είναι το πρόβλημα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Οι ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη, τι να μας πουν οι μουσουλμάνοι που σκοτώνουν, οι καθολικοί, οι άλλοι οι τρελοί οι καραφλοί με τα σεντόνια...για τους βουδιστές λέω! Υποκρισία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

"Όλα τα είχαμε λύσει, το σύμφωνο συμβίωσης μας έλειπε." Λοιπόν σε πάω στοίχημα ότι οι μισοί δεν ξέρουν τι είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Αυτό που τους τρομοκρατεί περισσότερο είναι η ελευθερία. Αυτό φοβούνται. Τρομάζουν στην ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα ίδια δικαιώματα στην αγάπη και τον έρωτα. Δεν τους θέλουν παιδί μου πάει και τελείωσε! Τι πάει να πει δύο άντρες ή δύο γυναίκες είναι μαζί; Είναι ανώμαλοι, είναι άρρωστοι. Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι κουνάνε το δάχτυλο κάποιοι οι οποίοι θέλουν να σου υποδείξουν το πως θα ζήσεις λες και τους όρισε κανείς δικαστές στην έκφραση της ζωής ή τους είπε κανείς δείτε από την κλειδαρότρυπα την κρεβατοκάμαρα μας. Συνήθως βέβαια αυτοί που είναι κατηγορηματικοί, είναι αυτοί οι παντρεμένοι που γυρίζουν το βράδυ σπίτι και χτυπάνε τη γυναίκα τους, βιάζουν τα παιδιά τους, είναι καταπιεσμένοι "πούστηδες" αλλά την Κυριακή θα πάνε στην εκκλησία πρώτη σειρά! Αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες και μέρες αλλά φίλε ρατσιστή προτιμώ να στα πω πρόσωπο με πρόσωπο όταν θα βρίσεις τον αλλοδαπό, όταν θα χλευάσεις τον ομοφυλόφιλο και όταν δεν αφήνεις το παιδί σου να κάνει παρέα με έναν μουσουλμάνο. Ένα μυαλό με σκατένιες ιδέες και μια άδεια ψυχή... Μήπως αναγνώρισες κάτι σε σένα; Τώρα αν αυτό το λες άνθρωπο είναι μια άλλη ιστορία!

                                                                                                                               Πάρης Μ

Κολωνάκι vs Εξάρχεια

Κολωνάκι...μόνο που το λες σου έρχεται στο μυαλό αυτή η ελίτ πλευρά της Αθήνας με τα ακριβά μαγαζιά, τα ακριβά σπίτια και τις καλοντυμένες κυρίες μιας κάποιας ηλικίας που φαίνονται να προσπαθούν να κρατήσουν κάτι από αυτό που λέμε "βέρα κολωνακιώτισσα". Μια συνοικία κάτω από το βράχο του Λυκαββητού που κατάφερε να συνδεθεί με την πολυτέλεια και την φινέτσα. Περπατώντας κανείς στη Σκουφά θα δει μαγαζιά, μπιστρό, αρχοντικές συνοικίες που θυμίζουν κάτι από τα παλιά. Στη Βουκουρεστίου θα δεις διάσημους οίκους μόδας και θα περπατήσεις στη Τσακάλωφ όπου θα καταλήξεις στην πλατεία Κολωνακίου όπου γύρω της συγκεντρώνει κάποια από τα ιστορικά καφέ της Αθήνας. Θα τα δεις είναι κάπως παλιακά και προσπαθούν με ένα τρόπο να διατηρήσουν την αίγλη τους γιατί θέλουν να σου θυμίσουν ότι εδώ είναι Κολωνάκι. Αυτό που μ' αρέσει στην Αθήνα είναι οι εναλλαγές και νομίζω ότι τα καταφέρνει περίφημα αν σκεφτεί κανείς ότι από την άλλη πλευρά είναι τα Εξάρχεια. Τα Εξάρχεια στη συνείδηση των περισσότερων είναι συνδεδεμένα με αυτή την αντικανονικότητα που αγγίζει την παρακμή αλλά με έναν τρόπο που θες κι εσύ να το ζήσεις. Εκεί υπάρχουν άλλοι κανόνες. Κρατάνε την ταυτότητα τους -πόσο δύσκολο είναι αυτό σήμερα- κι όμως σε μια πόλη όπως η Αθήνα, τα Εξάρχεια δεν μπαίνουν σε καλούπια. Η γαλάζια πολυκατοικία και το Φλοράλ σύμβολα μιας άλλης εποχής καταδεικνύουν την αντίθεση όταν ακριβώς απέναντι θα δεις κατειλημμένο χώρο που λειτουργεί ως μπαρ το βράδυ. Στα Εξάρχεια δεν έχουν θέση άνθρωποι χειραγωγούμενοι και φασίστες. Εκεί είναι η ελευθερία παιδιά, δεν την μπορούν πολλοί. Εκεί έχουν θέση μόνο αυτοί που πολεμούν για την ελευθερία.

                                                                                                                            Πάρης Μ

*Οι φωτογραφίες είναι αποκλειστικά τραβηγμένες για το AthensView.

Μην αρνηθείς τη μοναξιά θα σε χάσεις...

Αθήνα 5:29 πμ

Α να σας πω...πόσες φορές έχουμε νιώσει μόνοι; Τι είναι η μοναξιά; Πότε αντιλαμβανόμαστε αν η μοναξιά μας είναι επιλογή ή απλά συμβιβασμός; Η μοναξιά είναι απρόσωπη και την ίδια στιγμή τόσο προσωπική. Σίγουρα όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε νιώσει μόνοι και εκείνη τη στιγμή να γελούσαμε με ένα αστείο, να λέγαμε "και εγώ" σε ένα "σ' αγαπώ" μα και πάλι μόνοι νιώθαμε. Η μοναξιά έχει μια απίστευτη προσαρμοστικότητα και μπορεί να μπει στη ζωή σου με διάφορες μορφές και θα το καταλάβεις. Αυτή θα είναι, που θα σου υπενθυμίζει πάντα την ωμή πραγματικότητα. Ότι είσαι μόνος. Δεν ξέρω αν είμαι πεσιμιστής ή ρεαλιστής αλλά ένα πράγμα ξέρω, πως πρέπει να πιστέψω σε μένα γιατί δεν θα τη βγάλω καθαρή, πρέπει να με αγαπήσω και μπορεί έτσι να αγαπήσω και τη μοναξιά μου. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης των ανθρώπων είναι η μοναξιά γι αυτό και συμβιβάζονται... Συμβιβάζονται στον έρωτα, στη φιλία και στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους! Σιχαίνομαι το συμβιβασμό γιατί φλερτάρει με την μετριότητα, α όχι δεν θα πάρω ευχαριστώ. Ποτέ μην χάσεις τον εαυτό σου, μην τον αγαπήσεις στιγμή λιγότερο απ' αυτό που αξίζει, θα δώσεις και θα πάρεις πράγματα, θα περάσουν άνθρωποι και θα φύγουν μα εσύ θα είσαι πάντα εκεί. Άκου κάτι τελευταίο, μην τη φοβάσαι τη μοναξιά, κάντη φίλη σου, παίξε μαζί της κορόιδεψε τη, αλλά μην την αρνηθείς θα σε χάσεις! Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι. Δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι, αλλά γιατί ρε πούστη μου ακόμα νιώθουμε μόνοι;

                                                                                                                              Πάρης Μ

Σύνταγμα σύνδεση με...τα πάντα!

Σύνταγμα σύνδεση με...τα πάντα! Η καρδιά της πόλης χτυπάει εκεί. Και σκέφτομαι τι είναι για μένα. Το Σύνταγμα είναι για μένα όπως και για τους περισσότερους Αθηναίους το κλασικό σημείο συνάντησης με φίλους και όποιο άλλο ραντεβού, ανεξάρτητα από που κίνησες και που πας. Το Σύνταγμα είναι σίγουρα η περιοχή που θα κάνεις όλες σου τις δουλειές. Γιατί πολύ απλά εκεί υπάρχουν τα πάντα. Η διαδρομή μου κλασική εδώ και χρόνια, λες και θα σπάσω κάποιο εθιμοτυπικό. Μόλις βγω από το μετρό κατευθείαν θα πάρω το κουλούρι μου, ύστερα ένα καφεδάκι από τα πολλά καφέ που βρίσκονται παντού και μια μικρή βόλτα -ακόμα κι αν δεν υπάρχει χρόνος- στην οδό Ερμού. Η Ερμού είναι η απάντηση στο "Που θα πάμε για ψώνια;" κάθε Αθηναίου. Ακόμα κι αν η Αγορά ρημάζει στις διάφορες γειτονιές, αυτός ο δρόμος ποτέ δεν θα ησυχάσει. Είναι ο πιο εμπορικός δρόμος της Αθήνας, που ιδιαίτερα σε περιόδους γιορτών ή εκπτώσεων σφύζει από ζωή. Και η βόλτα αυτή θα σε οδηγήσει στην Καπνικαρέα. Εκεί σίγουρα θα σταματήσεις για ένα τσιγάρο και λίγη ξεκούραση από τον ποδαρόδρομο. Κι αν είσαι και με παρέα είναι είναι το καλύτερο σημείο για λίγο κους κους! Πάνω από την πλατεία Συντάγματος δεσπόζει η Βουλή των Ελλήνων που αρχικά ήταν τα Ανάκτορα του Όθωνα. Παρ' όλο που τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει σύμβολο αντιδημοκρατικών συμπεριφορών, αρχιτεκτονικά είναι ένα επιβλητικό κτήριο με μακρά ιστορία. Και μέσα στην αντιφατικότητα που χαρακτηρίζει το κέντρο της Αθήνας, λίγο πέρα από την χαοτική πλατεία Συντάγματος, ένας πνεύμονας πρασίνου. Ο Εθνικός κήπος. Όταν πια έχεις κουραστεί από τις διάφορες υποχρεώσεις μέσα στη μέρα, δεν υπάρχει καλύτερο διάλειμμα από ένα καφέ στο βάθος του Εθνικού κήπου! Αυτό είναι το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα που ό,τι κι αν γίνει, ποτέ δεν θα σταματήσει να κινείται!

                                                                                                                                    Α.Χ.

*Οι φωτογραφίες είναι αποκλειστικά τραβηγμένες για το AthensView.

Πλάκα κάνεις!

Κάτω από την Ακρόπολη, σαν γειτονιά βγαλμένη από ελληνική ταινία του '60, είναι χτισμένη η Πλάκα. Η Πλάκα είναι μία από τις ελάχιστες περιοχές της Αθήνας, που κρατά έναν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Τόσο τα σπίτια που είναι βαμμένα με τα παλιά αθηναϊκά χρώματα όσο και η αρχιτεκτονική τούς δίνουν στην Πλάκα τη θέση που της αξίζει. Είναι μια περιοχή που έχει ταυτότητα! Αν ανηφορίσεις από την αρχαία Αγορά και χαθεί στα στενά της θα ανακαλύψεις μια άλλη πλευρά της Αθήνας. Μια ήσυχη και πιο προσιτή Αθήνα. Κάθε τόσο θα συναντάς κι ένα μικρό καφενείο ή ουζερί μιας άλλης εποχής. Κι εκεί θα καταλάβεις ότι οι ρυθμοί σ' αυτή τη γειτονιά είναι αλλιώτικοι. Παρέες νέων θα απολαμβάνουν τον καφέ τους, ενώ λίγο πιο πέρα κάποιος πιο μοναχικός θα διαβάζει το βιβλίο του καθισμένος στο σιδερένιο τραπεζάκι, που κάθε Αθηναίος γνωρίζει καλά. Κι αν συνεχίσεις το περπάτημα σίγουρα θα βρεις κάμποσους πολυχώρους που εκεί οι νέοι οραματίζονται, δημιουργούν και ξεφεύγουν από τη δική τους πραγματικότητα! Αυτή η γειτονιά έχει βέβαια και την τουριστική της όψη, για την οποία είναι άλλωστε και τόσο γνωστή. Η γνωστή οδός Ανδριανού κατά μήκος της, με τα δεκάδες τουριστικά μαγαζιά που πουλούν κάθε λογής σουβενίρ και όχι μόνο, σφύζει κάθε καλοκαίρι από κόσμο. Κι εκεί κάπου θα βρεις και τα τελευταία απομεινάρια της παλιάς Αθήνας, τα θερινά σινεμά. Μπορεί να είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, όμως προσελκύουν πλήθος κόσμου, από τις αρχές Μαΐου ακόμα. Αυτή είναι η Πλάκα. Η γειτονιά τόσο της ελίτ όσο και των νέων! Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν ποτέ δεν θα βαρεθώ να την περπατάω, γιατί πάντα θα χει κάτι καινούργιο να μου πει!

                                                                                                         Α.Χ



                                         

*Οι φωτογραφίες είναι αποκλειστικά τραβηγμένες για το AthensView.