Στον υποκριτή που κρύβουμε όλοι μέσα μας.

Υποκρισία. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς όλοι ελεύθεροι θα σου πουν ότι είναι. "Εγώ είμαι ανοιχτός" θα ακούσεις "δεν έχω κολλήματα". Κι έτσι είναι. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να δείχνουν. Υποκρισία. Όποιος πει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα κατεξοχήν υποκριτικό πλάσμα, ψεύδεται. "Εγώ με τα παιδιά μου είμαι φίλος" θα σου πουν. Όταν το παιδί όμως θα θέλει να σου πει ότι τελικά αποφάσισε να μην τελειώσει τη σχολή του, που πιο πολύ δικό σου απωθημένο ήταν -έλα παραδέξου το- παρά δικό του, γιατί είδε ότι δεν του ταιριάζει... Α εκεί όλα κι όλα δεν θα το ανεχτείς, το δικό σου το παιδί θα το "βγάλει" το Πανεπιστήμιο. Δεν πλήρωνες τσάμπα τα φροντιστήρια άλλωστε. Κι ας μην του αρέσει, δεν πειράζει. Να κάνει υπομονή, να καταπιεστεί. Όπως καταπιέζεσαι κι εσύ τόσα χρόνια δίπλα σ' έναν άντρα που έτυχε να παντρευτείς στα νιάτα σου. Θα σκάσεις, θα υπομείνειςγιατί αυτός σου έλαχε! Άλλωστε είναι και το παιδί στη μέση. Πως θα μεγαλώσει με τον ένα του γονιό; Ένα παιδί χρειάζεται μια μάνα κι ένα πατέρα για να μεγαλώσει σωστά. Έτσι δεν είναι; Κι ας βρίζει ο μπαμπάς, κι ας κλαίει η μαμά, κι ας την χτυπάει πάνω σ' ένα τσακωμό, κι ας βλέπει το παιδί. Τουλάχιστον  αυτό είναι το νορμάλ.

Κι όταν το παιδί -που χρόνια και χρόνια καταπιέζεται- θα έρθει και θα σου πει "είμαι gay" θα κλάψεις, θα θρηνήσεις για τον χαμένο του ανδρισμό. Δεν θα μπορείς να πιστέψεις ότι συνέβη στο δικό σου σπίτι, κι ας το ξερες βαθιά μέσα σου από χρόνια. Και το πρώτο πράγμα που θα το συμβουλεύσεις είναι να υποκριθεί ακόμα λίγο. Αν είναι δυνατόν και για πάντα. Τι θα πει ο κόσμος άλλωστε; Και προς θεού μην το μάθει ο μπαμπάς και στενοχωρηθεί που ο γιος του βγήκε πούστης! Λοιπόν άκου υποκριτή άνθρωπε, που βρίσκεσαι παντού γύρω μου πια, πέτα τώρα τη μάσκα. Όσο και να  υποκρίνεσαι εγώ μπορώ να δω μέσα στα μάτια σου ότι ξέρεις τι είσαι όπως το ξέρω κι εγώ!

 Στον υποκριτή που κρύβουμε όλοι μέσα μας.

                                                                                                                                          Α.Χ.

                                             

Όπου υπάρχει η ζωή δεν υπάρχει ο θάνατος...μην φοβάσαι.

Αν κάτι δεν θα μπορέσω ποτέ να αποδεχτώ αυτό είναι ο θάνατος. Είναι αυτό το άλυτο υπαρξιακό. Σίγουρα όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας νιώσαμε την απώλεια! Αν κάτι μπορεί να με διαλύσει είναι η αδυναμία μου να τον αντιμετωπίσω τόσο τον δικό μου αλλά και όσων έφυγαν, ίσως αυτός ο θάνατος είναι που πονάει περισσότερο. Δεν θα μπορέσω να σε ξανακούσω ε; Δεν θα μπορέσω να σε ξαναδώ ε; Να σε αγγίξω; Να σε φιλήσω; Έφυγες ε;
Πόση μοναξιά κρύβει ο θάνατος; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος; Νομίζω πως μπροστά στην απώλεια ο άνθρωπος λειτουργεί σχεδόν με το ένστικτο της επιβίωσης, αυτό που σε οπλίζει με μια δύναμη και ό,τι θεωρούσες ανέφικτο τελικά το καταφέρνεις! Οι άνθρωποι φεύγουν και εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Πονάς, κάθε μέρα πονάς το ξέρω ψυχή μου. Έτσι είναι μερικοί άνθρωποι στη ζωή μας, είναι οι σταθερές μας και αν κάποια στιγμή κάποιος μας αποκόψει απο αυτές τότε το χάος. Το χάος δεν έχει όρια μάλλον ούτε ο άνθρωπος έχει, και έτσι καταφέρνει πάντα να ξεπερνάει τον εαυτό του και το ανάστημά του να είναι πιο πάνω. Να βρίσκει δύναμη εκεί που δεν υπάρχει, να χαμογελάει και να ζει, να συνεχίζει! Θα ξαναγελάσεις, θα ξανατραγουδήσεις, θα ξαναχορέψεις γιατί κυλάει η ζωή και εμείς πρέπει όχι απλά να κυλήσουμε αλλά να κολυμπήσουμε σ'αυτή δυνατά και πιο δυνατά και πιο δυνατά. Κάποια στιγμή διάβασα ότι ο θάνατος δεν θα πρέπει να μας φοβίζει γιατί όπου υπάρχει η ζωή δεν υπάρχει ο θάνατος...μην φοβάσαι εσύ και δεν θα φοβάμαι ούτε εγώ.
Κανείς και ποτέ δεν κατάλαβε τι είναι ο θάνατος πραγματικά δεν θα το καταλάβω ούτε εγώ. Για το μόνο πράγμα που είμαι υπεύθυνος είναι για την ζωή μου και αυτή θα την κάνω όσο πιο δική μου γίνεται! Το ίδιο κάνε και εσύ...και δεν θα φοβάμαι.

                                                                                                             Πάρης Μ

Ο καρκίνος αντιμετωπίζεται!

Την Δευτέρα 3/10/2016 συναντήσαμε στα γραφεία του συλλόγου την πρόεδρο του Κ.Ε.Φ.Ι, Ζωή Γραμματόγλου η οποία μας μίλησε για το καρκίνο,τις δυσκολίες και την στήριξη που παρέχεται εθελοντικά στους καρκινοπαθείς.

Τι είναι το Κ.Ε.Φ.Ι.;

Είναι ένας σύλλογος που διοικείται από ασθενείς με αποκλειστικό σκοπό την ψυχολογική στήριξη των ασθενών και των οικογενειών τους. Όλοι οι εθελοντές έχουμε νοσήσει από καρκίνο κάποια στιγμή στο παρελθόν. Το Κ.Ε.Φ.Ι. συνεργάζεται με το κέντρο ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής ''Βίλχεμ Ράιχ''.

Ο σύλλογος παρέχει ιατρική στήριξη στους ασθενείς;

Όχι αλλά έχουμε ένα δίκτυο γιατρών που συνεργαζόμαστε κυρίως στα δημόσια νοσοκομεία λόγω

της οικονομικής κατάστασης κάποιων ασθενών.

Ποια είναι η στήριξη που παρέχεται στην οικογένεια;

Οι ψυχολόγοι μαθαίνουν στην οικογένεια ποια πρέπει να είναι η στάση απέναντι στον ασθενή. Οι εθελοντές όμως βοηθούν και σε πρακτικά ζητήματα την οικογένεια, όπως το να μείνουν κάποιες ώρες με τον ασθενή και να τον βοηθήσουν στις καθημερινές του ανάγκες όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Τι ρόλο παίζει η ψυχολογία του καρκινοπαθή κατά τη διάρκεια της θεραπείας;

Η καλή ψυχολογική κατάσταση είναι το 50% της θεραπείας.

Από που αντλείτε πόρους;

Από δωρεές, από τις εκδηλώσεις που κάνουμε για την πρόληψη και την ενημέρωση, από φαρμακευτικές εταιρίες και από τις εισφορές των εθελοντών.

Τι ελλείψεις υπάρχουν στα φάρμακα;

Οι ελλείψεις είναι πολλές και λόγω της οικονομικής κρίσης τα νοσοκομεία έχουν χαμηλό προϋπολογισμό με αποτέλεσμα όσο πλησιάζει το τέλος του χρόνου οι ελλείψεις να γίνονται όλο και περισσότερες. Το κράτος μετράει το κόστος αλλά εγώ έχω αναρωτηθεί πόσο κοστολογεί την ανθρώπινη ζωή. Ένα είναι το τρίπτυχο για το καρκινοπαθή ο γιατρός, το φάρμακο και ο Θεός. Όποιο από τα τρία και να λείπει...

Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για ίαση;

Ναι, ο καρκίνος είναι ένα χρόνιο νόσημα. Αν το προλάβεις στην αρχή είναι γρίπη. Γι αυτό ο σύλλογος αγωνίζεται για την πρώιμη διάγνωση και πρόληψη. Σαν λαός δεν έχουμε κουλτούρα στην πρόληψη. Σε άλλες χώρες σου έρχεται ακόμα και μήνυμα για να σου υπενθυμίσει πότε πρέπει να εξεταστείς (μαστογραφία, τεστ ΠΑΠ, καρκίνος του προστάτη). Όταν ο ασθενής βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο επιβαρύνει οικονομικά περισσότερο το κράτος απ' ότι αν βρισκόταν σε αρχικό στάδιο.

Ποιοι είναι οι πιο συχνοί τύποι καρκίνου στην Ελλάδα;

Πρώτος είναι ο καρκίνος του μαστού, δεύτερος είναι ο καρκίνος του πνεύμονα και ο καρκίνος του παχέως εντέρου ο οποίος βρίσκεται σε έξαρση λόγω της διατροφής, του περιβάλλοντος και των συνηθειών όπως το τσιγάρο.

Τι προβλήματα αντιμετωπίζει σήμερα ένας καρκινοπαθής;

Οι λίστες αναμονής για να μπεις στο χειρουργείο. Αν διαγνωστείς σήμερα με καρκίνο θα μπεις το λιγότερο σε 25 μέρες στο χειρουργείο με αποτέλεσμα πολλές φορές ο ασθενής να καταφεύγει στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να απαλλαγεί το συντομότερο από έναν όγκο. Το δεύτερο σημαντικό πρόβλημα είναι οι ακτινοβολίες καθώς λόγω της οικονομικής κρίσης δεν υπάρχουν μηχανήματα αλλά και προσωπικό για να τα στελεχώσει.

Τι προκαταλήψεις αντιμετωπίζει ένας καρκινοπαθής;

Σιγά σιγά το στίγμα του καρκίνου εξαφανίζεται, παύει να είναι ένα ταμπού. Δεν θα ξεχάσω ότι όταν ξεκινήσαμε το 2004 ο κόσμος απέφευγε να πάρει ακόμη και ενημερωτικά φυλλάδια του συλλόγου μας ενώ τώρα έρχονται μόνοι τους να ενημερωθούν.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε;

Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια η οποία θεραπεύεται. Έχω νοσήσει η ίδια και το λέω από πείρα. Θέλω οι υπεύθυνοι να σκύψουν λίγο το κεφάλι και να μην βλέπουν μόνο το κόστος της θεραπείας αλλά και το κόστος της ανθρώπινης ζωής.

Περισσότερες πληροφορίες για το Κ.Ε.Φ.Ι μπορείτε να βρείτε:

www.anticancerath.gr/el/partnership/kentroraix/

www.facebook.com/skkephi/?fref=ts

Τι λες για μια βόλτα στο Θησείο;

Θησείο. Το Θησείο είναι το κομμάτι εκείνο που απλώνεται ανάμεσα στο Μοναστηράκι και την Ακρόπολη. Είναι από τα πιο ωραία σημεία στην Αθήνα για να κάνεις τη βόλτα σου, να μπλεχτείς ανάμεσα στον κόσμο. Θα κάτσεις σε ένα από τα καφέ που βρίσκονται πάνω από τον ηλεκτρικό και θα απολαύσεις τον καφέ σου με θέα τον Παρθενώνα. Κι αν κουραστείς θα κάνεις την βόλτα σου στην Αποστόλου Παύλου με τους δεκάδες μικροπωλητές με τα χειροποίητα κοσμήματα. Είναι σαν να στήνεται καθημερινά άτυπα μια τεράστια υπαίθρια γκαλερί. Κι αν προχωρήσεις λίγο θα συναντήσεις ίσως το πιο όμορφο θερινό σινεμά στην Αθήνα, το σινέ Θησείον. Μπες να δεις την ταινία που επέλεξες με θέα τον Παρθενώνα σαν να βρίσκεσαι σε άλλη εποχή. Κι αν τα βαρέθηκες όλα αυτά περπάτα λίγο παραπάνω να φτάσεις στα Πετράλωνα με τα τόσα μικρά μεζεδοπωλεία. Εκεί θα συναντήσεις παρέες φοιτητών να πίνουν το κρασί τους και να κάνουν συζητήσεις που θα μείνουν για πάντα πάνω σ' εκείνα τα τραπέζια. Σήκω λοιπόν, πάρε την παρέα σου, γιατί απόψε έχει βόλτα στο Θησείο και κρασάκι στα Πετράλωνα!
                             
                                                                                                                             Α.Χ.  

*Οι φωτογραφίες είναι αποκλειστικά τραβηγμένες για το AthensView.